Om 9u38 stipt vertrekt mijn sneltrein richting Nagoya. Stipt mag je de treinen hier zeker noemen. Ik heb me laten vertellen, wanneer een trein 20 m te ver stopt of enkele seconden te laat is dan wordt dit vermeld in het Nationaal Nieuws ! Van Nagoya reis ik verder naar Tokyo, mijn laatste stopplaats.
Mijn slaapplaats heb ik geboekt via booking.com. Het is altijd een beetje beangstigend of ik mijn hostel in die miljoenenstad zal vinden. Het is weer wennen aan andere metro lijnen en hun stations.Om 15u03 verlaat ik mijn shinkansen ( sneltrein ). De hotelnaam waar ik zal verblijven heb ik eerder al door iemand in het Japans laten schrijven. De taal is hier een heel groot probleem. Via het informatiebord weet ik welke metro lijnen ik moet nemen om in de buurt van mijn hotel te komen. Tot daar lukt me dat aardig. Eenmaal buiten het station is het 35° en ik ben zwaar beladen !
Enkel de grote banen hebben een straatnaam . Een kleinere straat is meteen een wijk .
Met mijn kaart in de hand komt er een oudere man ( ik schat zeker 75j.) zijn hulp aanbieden. Ook hij heeft een smartphone met gps. Hij stelt me meteen voor om me te vergezellen tot aan mijn adres. Dat kon ik toch niet afslaan. Op geregelde tijdstippen moeten we even stoppen want de oude man heeft in die warmte wat ademnood. Aan het hotel bied ik de man iets te drinken aan, maar dit weigert hij resoluut.
Eenmaal geïnstalleerd in mijn hostel ga ik op verkenning en bestudeer ik enkele routes. Onverwachts kom ik op een groot volksfeest terecht. Tussen de gekleurde lantaarns wordt er gemusiceerd en gedanst . Overal staan kraampjes die van alles en nog wat verkopen. De meeste van de feestvierders zijn traditioneel gekleed, iets wat je hier in dat moderne Tokyo toch niet zou verwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten